Dyskusja nad stanem prawa dla firm paliwowych

[jaronwoj]

Tylko jako towar albo dodatek olej rzepakowy

Katalog wyrobów akcyzowych określa załącznik nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym. Wyroby akcyzowe zharmonizowane wymienia natomiast załącznik nr 2. Oleje roślinne, które zgodnie z rozporządzeniem z 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) klasyfikowane są do grupowania
PKWiU 15.41.1 "Oleje i tłuszcze zwierzęce i roślinne, surowe", nie są wymienione w żadnym z załączników. Ustawa o podatku akcyzowym zawiera jednak pewną furtkę. W poz. 6 załącznika nr 1 wymienione są bowiem pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU i kod CN. Takie same sformułowanie zawiera również art. 62 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, zgodnie z którym do paliw silnikowych i olejów opałowych zalicza się również te wyroby.

Oznacza to, że oleje roślinne stają się wyrobami akcyzowymi i równocześnie paliwami silnikowymi (olejami opałowymi) wyłącznie wtedy, gdy zostaną przeznaczone do użycia, są oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych.

W żadnym wypadku nie mogą jednak być zakwalifikowane jako wyroby akcyzowe zharmonizowane, bo załącznik nr 2 do ustawy nie zawiera takich postanowień.

Stanowisko organów podatkowych jest zatem prawidłowe jedynie wówczas, gdy oleje roślinne będą przez producentów sprzedawane jako samoistne paliwo silnikowe lub jako dodatek (domieszka) do paliw silnikowych. Natomiast uznanie oleju rzepakowego za wyrób akcyzowy, gdy jest on sprzedawany jako surowiec do produkcji paliw silnikowych, jest błędne.

Olej sprzedawany jako surowiec

Polski ustawodawca posługuje się pojęciem "dodatek i domieszka do paliw silnikowych", nie definiując jednocześnie jego znaczenia. W słowniku języka polskiego PWN zdefiniowano "domieszkę" jako niewielką ilość czegoś znajdującą się w czymś innym, uboczny składnik jakiejś całości. "Dodatkiem" może być natomiast substancja lub przedmiot dodawany do jakiejś większej całości.

Z kolei zgodnie z definicją zawartą w Polskiej Normie PN-ISO 1998-1 "Przemysł naftowy, terminologia, część I? surowce i produkty" przez dodatek rozumie się substancję dodaną do innej, zwykle w niewielkich ilościach, w celu uzyskania lub poprawienia właściwości lub zredukowania właściwości niepożądanej.

Olej roślinny sprzedawany jako surowiec nie jest dodatkiem czy też domieszką, bo jest zasadniczym, a wręcz podstawowym składnikiem do produkcji biopaliw silnikowych. Rozumowanie organów podatkowych doprowadziłoby do sytuacji, w której producenci lub sprzedawcy ropy naftowej również musieliby uzyskać zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego i sprzedawać na podstawie dokumentu ADT.

W składzie tylko zharmonizowane

Art. 30 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym wymaga, aby produkcja i przetwarzanie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych odbywało się wyłącznie w składzie podatkowym. Ten obowiązek nie dotyczy więc produkcji wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych. Równocześnie na podstawie przepisu art. 26 ust. 1 - 2 oraz art. 27 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym procedura zawieszenia poboru akcyzy, a w konsekwencji stosowanie dokumentu ADT również dotyczy wyłącznie wyrobów akcyzowych zharmonizowanych.

Jak wskazano powyżej, olej roślinny nie jest wyrobem akcyzowym. Staje się nim wyłącznie w razie przeznaczenia go do użycia, oferowania na sprzedaż lub używania jako paliwo silnikowe albo jako dodatek lub domieszka do paliwa silnikowego. Jednak olej roślinny w żadnym wypadku nie jest i nie staje się wyrobem akcyzowym zharmonizowanym. W konsekwencji jego produkcja nie musi odbywać się w składzie podatkowym, a jego sprzedaż wręcz nie ma prawa być realizowana w procedurze zawieszenia akcyzy na podstawie dokumentu ADT.

Urzędy się mylą

Stanowisko organów podatkowych jest więc nieuzasadnione. Nakazywanie producentom olejów roślinnych prowadzenia składów podatkowych znacznie utrudni nie tylko prowadzenie działalności (pojawi się uciążliwa biurokracja), ale również przyczyni się do znacznego wzrostu kosztów, a w konsekwencji cen najważniejszego surowca do produkcji biopaliw. Organy podatkowe kolejny raz dają dowód fiskalizmu, który w polskim prawodawstwie, w szczególności w zakresie podatku akcyzowego, jest realizowany metodą opodatkowania wszystkiego, co potencjalnie może nadawać się do celów paliwowych lub opałowych, stawką maksymalną.

Takie postępowanie jest również efektem niedostosowania przepisów polskiej ustawy do unijnej dyrektywy energetycznej (2003/96/EC). Przewiduje ona bowiem obciążenie akcyzą wyłącznie tych wyrobów, które są wykorzystywane do celów innych niż paliwo silnikowe lub paliwo do ogrzewania.

MICHAŁ ZWYRTEK
Autor jest kierownikiem zespołu podatku akcyzowego w Europejskim Centrum Doradztwa i Dokumentacji Podatkowej sp. z o.o.

Muszą uważać też sklepy

Organy podatkowe często przerzucają odpowiedzialność za użycie wyrobu niezgodnie z jego przeznaczeniem na producentów i sprzedawców. Tymczasem zarówno producenci oleju roślinnego, jak i sprzedawcy hurtowi i detaliczni nie mają żadnego wpływu na ostateczne jego wykorzystanie. Tak może być w przypadku wykorzystywania przez kierowców olejów roślinnych jako paliwa silnikowego. Organom skarbowym znacznie łatwiej będzie zobowiązać producenta lub sprzedawcę do zapłaty akcyzy należnej od zużycia oleju roślinnego w charakterze paliwa.

[Smark]

A coś czytałem o jednym przedsiębiorcy którego załatwili na "nie-akcyzowy olej"...